‘Steeds weer over je lijf, seks en hoe je een man kunt vangen en houden’, zo vat de spiksplinternieuwe Britse, feministische blog Vagenda het vrouwenmagazine Cosmopolitan samen.
[ad#ad1]
‘Altijd kritiek en geen nieuwe content’, antwoordt Louise Court, hoofdredactrice van de Britse Cosmopolitan. Het is een heftig debat want Rhiannon Lucy Cosslett van Vagenda verwijt haar de overweldigende aandacht van de glossy voor het vrouwenlichaam.
De feministische blog Vagenda kreeg in de eerste drie weken van zijn bestaan een kwart miljoen bezoekers. ‘Like King Lear, but for girls’, zo luidt de ondertitel van Vagenda, dat online de vrouwenpers op de voet volgt en van hilarische commentaar voorziet.
De Britse Cosmopolitan viert dit jaar zijn veertigste verjaardag en loopt daarom al meteen in de schijnwerpers. Vijfenveertig woorden die op het lichaam slaan, als borsten, heupen, rondingen, achterste, telde Vagenda. Slechts negen woorden die naar de geestelijke vermogens van vrouwen verwijzen, kwamen in het maart nummer van Cosmopolitan voor. Zo bijvoorbeeld vielen de woorden onderbewuste, psychoanalyse, geest, intelligentie, gedachten.
Rhiannon Lucy Cosslett vindt de aandacht voor het lichamelijke en de looks van vrouwen verpletterend. Ook naar mannen toe is het blad betuttelend, hun wordt steeds naar hun mening gevraagd over een bepaald deel van een vrouwenlichaam. Cosmopolitan blijkt helemaal niet geïnteresseerd in wat een man van een vrouw als persoon vindt. Met de uitvoerige beschrijvingen van seks zendt het blad bovendien geen goede boodschap uit naar jongere lezers, alles wordt uit zijn context gerukt, beweert de Vagenda redactrice en het staat haar ronduit tegen.
Zelfbeeld eroderen
Als het blad jullie niet bevalt, koop het dan gewoon niet, adviseert Louise Court aan de redactie van Vagenda. Of maak een alternatief. Zelf verdedigt ze haar blad met vuur. ‘Cosmopolitan vertrekt vanuit de absolute gelijkwaardigheid van vrouwen en mannen. Bovendien doen we heel veel onderzoek naar wat het publiek verwacht want het is ontzettend belangrijk om precies daarop in te spelen. En dat lukt aardig’, meent Court.
Haar mailbox bulkt van de positieve reacties, ‘dank u Cosmopolitan, je veranderde mijn leven’. En de cijfers liegen er ook niet om, in Groot-Brittannië heeft het blad 1.600 000 lezers en wereldwijd zijn het er wel honderd miljoen.
Heel wat mensen zetten hun relatie op de eerste plaats en seks is daarvan een hoeksteen, zo verklaart Court de stormloop op het blad. Cosmopolitan wil vrouwen zelfzekerheid geven zodat ze weten wat ze moeten doen om hun relatie te laten werken. Zevenentwintig vormt de mediaanleeftijd van de Cosmopolitanlezeres. Maar ook dertigers en ouder willen alles weten over seks om, als het moet, een nieuwe relatie succesvol te maken.
Met de aandacht voor seks blijft het blad in zijn traditie. In de jaren ’60 van vorige eeuw gooide de Amerikaanse Helen Gurley Brown Cosmopolitan om van een breed publieksblad naar een uitgave die de seksuele revolutie vierde. Brown is nu negentig plus en nog steeds internationaal hoofdredacteur, zij superviseert alle 64 edities van Cosmopolitan die in honderd landen worden verspreid.
We willen ook helemaal niet betuttelen, zo onderstreept Court. Toch ervaren heel wat vrouwen het voorschrijfgedrag van Cosmopolitan wel zo. Het zou het zelfbeeld van de lezers eroderen. Want het is ook nooit goed, of je bent te dun, te dik, niet goed gekleed, te passief, te weinig op genot belust etc. Altijd wordt het advies voor een beter leven kwistig uitgestrooid.
En dan is er nog de recuperatie van het feminisme dat Vagenda hoog zit. ‘Use the F*word’ raadt het blad de lezers aan. Terwijl hun content haaks op de vrouwenzaak staat, vindt de blog zoiets niet kunnen.
Dat zowel Cosmopolitan als Vagenda heel wat lezers boeit, toont aan hoe veelzijdig de doelgroep van vrouwen wel is. De meesten onder hen zijn blij met de competitie en het gevarieerd aanbod en vinden dat de twee rustig naast elkaar kunnen bestaan.
[ad#ad3]