donderdag 1 april 2010 – (Marleen De Geest) – In Groot-Brittannië bestaan er speelzaaltjes voor jonge kindjes die helemaal door papa’s worden georganiseerd en iedereen heeft het er naar zijn zin.
[d#ad1]
‘Post feminist gender disorder’, noemt een Britse vader het verschijnsel. Traditionele rolpatronen lijken diep ingesleten tot mannen gewoon aan het ‘vaderen’ slaan.
In heel wat gezinnen verdient de vrouw meer dan de man. Als er kinderen komen blijft zij doorwerken terwijl haar man deeltijds of zelfs voltijds thuis blijft. Die man voelt zich dan wel een tikkeltje geïsoleerd. Om hem bij zijn lotgenoten te brengen, zijn de speelzaaltjes bedacht die door papa’s worden geleid.
De groep vaders vormt een team dat de kinderklusjes samen aanpakt, het blijkt er gezellig aan toe te gaan.
Mama’s kunnen dus met een gerust hart gaan werken, met als enig nadeel de frustratie dat zij nu vanaf een afstandje moeten toekijken hoe hun kindje groter wordt. Maar niemand kan alles hebben, zoveel is zeker.
Een mini onderzoekje bij de vaders geeft aan dat die iets minder voldoening halen uit het zorgen voor hun baby’s maar dat ze het lonend vinden om met kleuters vanaf een jaar of vier om te gaan. Hoe vaardiger de vaders worden, hoe meer plezier ze eraan beleven.
Met de vadergroepen werd gestart om vaders voor te bereiden op de komst van een baby. Het dagelijks leven moet worden heringericht met minder sociale contacten en meer tijd binnenshuis.
Moeders komen prenataal al helemaal in de sfeer en voelen zich met elkaar verbonden. Voor vaders mocht er best een expliciet initiatief worden genomen, dachten de founding fathers van de vadergroepen.
Het ‘Fatherhood Institute’ van zijn kant zegt dat vaders nu maar liefst 800 procent, meer tijd aan hun kinderen besteden dan dertig jaar geleden. Papa’s passen nu ook steeds vaker alleen op de kinderen. In het algemeen nemen ze een kwart van de kinderzorg op zich, een aandeel dat tot een derde oploopt als de moeder voltijds werkt.
Anderzijds geeft de flexibiliteit op de werkvloer vaders ook meer mogelijkheden om hun betrokkenheid op te drijven.
Onderzoek wees trouwens uit dat kinderen die een hechte en goede band met beide ouders hebben, ongeacht of die samenleven of niet, meer empathisch zijn en sterke vriendschappen ontwikkelen.
Voor de vaders heeft de betrokkenheid op hun kinderen het gunstig effect dat ze emotioneel groeien. Ze worden geduldiger en zelfbewuster, aldus het ‘Fatherhood Institute’.
http://dadsandlittluns.co.uk/
http://wholetthedadsout.org/
[ad#ad3]