Een verhaal over dingen die te zwaar om dragen zijn – (M.J.H. De Geest) – Hoe is het om zoveel pijn op papier vast te pinnen, hoe kun je het, vroeg ik me af bij het lezen van ‘Het Grote Huis’ van Nicole Krauss. De schrijfster van haar kant vroeg zich af hoe is het… Lees meer »
(Chris Vermuyten) – De Amerikaanse Nicole Krauss heeft een moderne parabel over liefde en toewijding geschreven. Op amper 32 korte pagina’s, goed voor een half uurtje lezen, vertelt ze een verhaal over liefde die niet altijd blind is, maar die toch weigert te zien.
Sommige mensen ontmoeten de liefde van hun leven middels puur geluk. En wie weet hoeveel vrouwen en mannen de liefde mislopen door brute pech? Maar is het wel zo dat de gebeurtenissen helemaal buiten ons om verlopen? Alvast niet volgens de Zwitserse psychiater Carl Gustav Jung (1875-1961). Een samenloop van omstandigheden is niet louter toevallig… Lees meer »
Een mens moet werken om te leven en niet omgekeerd. Het lijkt des te meer waar te zijn nu Fins onderzoek laat zien dat langdurige werkloosheid mannen sneller doet verouderen.
Het zou geen probleem mogen zijn en als het er een is dan los je het op. Zo ongeveer luidt het advies aan mensen als het erom gaat hun leven in te richten en een gezin met werk te combineren. In ‘mijn tijd’ lag het anders. Dan moest je niet teveel nadenken over hoe je… Lees meer »
(Chris Vermuyten) – De nieuwste roman van Monika van Paemel “Weduwenspek” is een lijfelijke roman. Bloed en zweet, weinig tranen. Het is een harde roman, verteld met cynische scherpte in een staccato stijl. En toch: er zit ook mededogen en verdriet in, en zelfs liefde, of toch minstens een vleugje begrip.
Als we een beetje krampachtig leven is het omdat we slechts een enkele kans krijgen, tenminste zo denken heel wat mensen erover. In ‘Life after Life’, het nieuwste boek van de Britse Kate Atkinson, schenkt de schrijfster het hoofdpersonage Ursula Todd nochtans een hele reeks levens, als variaties op eenzelfde thema. ‘Tot ze het eindelijk… Lees meer »
We leven in een ‘volwassen’ maatschappij, dat weten we dankzij twee enquêtes die de middenmoot van de leeftijdscohorten centraal stellen. Kinderen, daar kun je wel eens spijt van krijgen en echt bejaarde mensen zet je maar beter op een ijsschots zodat ze rustig naar hun sterfplek kunnen afdrijven.
We ontdubbelen ons zelf graag in de sociale media en de mama’s gaan ons allemaal voor, ze creëren een dimensie van hun huiselijk geluk bij op het internet. Onderzoek van comScore wijst uit dat afgelopen julimaand Britse moeders ruim zeven uur op sociale sites hadden doorgebracht.
We zien onszelf en onze verwezenlijkingen graag als het resultaat van een grote beslissing of een heroïsche stap. In werkelijkheid zijn het onze gewoonten die ons maken tot wat we zijn. Reden om ze te polijsten tot ze goed zijn.
Een goed gesprek is een delicate evenwichtsoefening maar het pakt wel eens helemaal anders uit. Sommige gesprekspartners hebben de onhebbelijkheid om het laken helemaal naar zich toe te trekken. Niet veel aan te doen trouwens, het enige wat in uw mogelijkheid ligt is proberen u daar zelf niet schuldig aan te maken. [ad#ad1] Het doet… Lees meer »
Denkelijk zijn we nu wel in het stadium aanbeland waarin iedereen erkent dat de nieuwe media op zijn minst zachtjes aan de nieuwe mens sleutelen. ‘De instrumenten waarmee we schrijven dragen bij aan onze gedachten’, meende Friedrich Nietzsche al toen hij in 1882 zijn pen voor een tikmachine inwisselde. Wat zou hij van de huidige… Lees meer »