Een beetje chic wil bijna iedereen wel zijn. De vraag is dan, wat is het precies? Het begrip houdt immers een soort tegenspraak in, het klinkt duur terwijl chic eigenlijk niet eens voor geld te koop is.
Je hebt de chic van opzichtige tassen met glimmende gespen en de sobere chic van een strak vorm gegeven interieur. Dezelfde persoon zal nooit beide chic vinden, smaak bepaalt wat iemand chic vindt. En dus wil iedereen op haar of zijn manier een beetje chic zijn. Reden waarom zo goed als alle consumentenmerken minstens met het woord flirten en het begrip zelf aan inflatie onderhevig is.
[ad#ad1]
Vreemd genoeg is het begrip daarom nog niet versleten, het woord chic blijft intens in gebruik, misschien meer dan ooit vanwege de crisis. Dat de betekenis enigszins verbleekt, heeft er ook mee te maken dat het begrip wordt opgerekt en uitgebreid naar alle mogelijke sferen. Chic kan duur of moeiteloos, casual, shabby en draagbaar zijn maar je kunt het ook drinken of eten, je erin wentelen of erin wonen. Chic kan in het dagelijks leven een plek krijgen terwijl de connotatie van luxe en enigszins vergane glorie het begrip alleen maar meer onbereikbaar en efemeer maken.
Mot affreux
Het is niet eens een mooi woord, tenminste dat vond de Franse dichter Charles Baudelaire toen het in het in zijn tijd, midden negentiende eeuw, in kunstkringen omging. Hij noemde het ‘un mot affreux et bizarre et de modern fabrique, dont j’ignore même l’orthographe’.
Schrijver en tijdgenoot Gustave Flaubert refereerde met het woord wel aan die ongrijpbare kwaliteit waarvoor het begrip nu staat en beschreef de ‘chic’ van de Italiaanse stad Genua. En in 1888 gebruikte de toenmalige Britse krant ‘The Pall Mall Gazette’ de uitdrukking ‘wat de Fransen chic noemen’. Het woord was in het Engels geïnfiltreerd en sindsdien valt het in alle talen netjes op zijn plaats met behoud van de uitspraak. Dat het zowat onvertaalbaar blijkt, wijst ook al op het fluïde karakter van echte chic.
Van Dale meent dat chic voor smaak, stijl, elegantie en zwierigheid staat. Een Brits woordenboek noemt het een kwaliteit die aan mensen of dingen een superieur karakter geeft.
Wie in de lifestyle business zit, meent dat je chic herkent wanneer die op je weg komt. Ook al een ontwijkende omschrijving. Bovendien is het zo dat chic, zoals je wel vaker merkt, geen garantie voor raffinement vormt. Eerder zou het bij echte chic om een manier van zijn gaan, een aangeboren kwaliteit die niet aan te leren valt. En die bovendien gelukkig niet aan een bepaalde sociale laag gekoppeld is. Want zelfs puissant rijke mensen kunnen zich geen stijl kopen. Dat het om meer dan uiterlijkheden gaat, weet zelfs Karl Lagerfeld. “A respectable appearance is sufficient to make people more interested in your soul”, stelt de modeontwerper.
Foto: Casual chic by Chictini
[ad#ad3]