woensdag 11 mei 2011 – (Marleen De Geest) – Onze dochters willen per se naar New York om er de buitenkant van te ontdekken. In 1958 verscheen het boek ‘The best of everything’ van de Amerikaanse schrijfster Rona Jaffe waarin meisjes van toen de binnenkant van de stad moesten veroveren. Ze zouden er werk en liefst zo snel mogelijk de liefde vinden. Vandaag wordt het boek dankzij een korte passage in de Mad Men serie opnieuw uitgegeven.
[ad#ad1]
Don Draper, de oogverblindende en even onuitstaanbare reclameman uit de Mad Men serie, is actiever in de bedden buitenshuis dan in het bed dat hij met zijn vrouw Betty deelt. Daar leest hij tegen de groen fluwelen gecapitonneerde achtergrond ‘The best of everything’, om vrouwen eindelijk te begrijpen allicht. Het boek van Rona Jaffe (1931-2005) verscheen voor het eerst in 1958 en gaat over vijf jonge meisjes die in New York in een uitgeverij werken. Precies zoals de schrijfster zelf deed trouwens. Het was het allereerste boek over moderne, werkende vrouwen.
Uit talloze gesprekken met collega’s en andere lotgenoten maakte Jaffe op dat zowat elke jonge vrouw bereid was om voor een aalmoes te werken. De vrouwen deelden krappe appartementjes en sliepen op opklapbedden. Voor alles zochten ze een huwelijkspartner, al op je vijfentwintigste was je een oude vrijster als je nog niet aan de man was geraakt.
‘It was her first day at the first job she had ever had in her life, and she did not consider herself basically a career girl. Last year, looking ahead to this damp day in January, she had thought she would be married. Since she’d had a fiancé it seemed logical. Now she had no fiancé and no one she was interested in, and the new job was more than an economic convenience, it was an emotional necessity. She wasn’t sure that being a secretary in a typing pool could possibly be engrossing, but she was going to have to make it so.’
Sociologisch document
In afwachting van het noodzakelijk huwelijk rommelden de vrouwen wat op het werk. Verhoudingen met de baas, illegale abortussen, ontmaagd worden om dat daarna voor de echte huwelijkskandidaat te moeten verhelen, het hoorde allemaal tot de besognes van vrouwen uit de jaren vijftig.
Als het om macht ging sloeg de balans onmiskenbaar over naar de mannelijke kant. Maar Jaffe voelde de verandering aankomen. Haar boeken waren pageturners maar bleken net zo goed als sociologische en zelfs feministische documenten overeind te blijven.
Vijf jaar voor Betty Friedman ‘The Femininine mystique’ schreef over de frustratie van goed opgeleide vrouwen in verstikkende huwelijken, beschreef Jaffe hoe vrouwen zich halsoverkop aan een man verbonden. ‘The best of everything’ was trouwens een reclameslogan die ze oppikte uit een advertentie in The New York Times. Ze vond hem perfect geschikt als titel voor haar boek over de luchtspiegelingen die vrouwen werden voorgehouden in verband met een huwelijk.
Jaffe werkte wel in een New Yorkse uitgeverij zoals de personages van haar boek ‘The best of everything’ maar was niet ‘een van hen’. Ze kwam uit een rijke familie en kon een ander leven leiden dan de meeste meisjes. Wel interesseerde ze zich voor hen, luisterde nauwgezet naar hun verhalen en observeerde genadeloos. Wat resulteerde in meeslepende boeken met geloofwaardige plots.
Na ‘The best of everything’ schreef Jaffe nog een dozijn boeken en richtte een stichting op die jonge schrijfsters ondersteunt bij het begin van hun carrière. Jaffe vond de bijdrage van vrouwelijke auteurs bijzonder belangrijk in cultureel en maatschappelijk opzicht. ‘The Rona Jaffe Foundation’ keert nog jaarlijks beurzen uit waarmee jonge schrijfsters research, reiskosten en zelfs kinderopvang financieren.
[ad#ad3]