Recent positioneerden vrouwen en mannen zich nog eens tegenover elkaar zoals we het lang niet meer hadden gezien. Na de onthulling van gevallen van seksuele intimidatie moesten mannelijke schuldigen voor eens en voor altijd uit hun schuilplaatsen worden gerookt. De feiten waren erg genoeg. Hehe, eindelijk nog eens duidelijke taal. Alleen, wat moet ‘een’ vrouw, ‘een’ man, met deze gepolariseerde kwestie?
[ad#ad1]
Het was een heftige storm die al bij al toch minder lang aanhield dan het kletsnatte weertype dezer dagen. Er rolde welgeteld een politieke kop en een reeksje vrouwen meldde zich als slachtoffer. Wat volgt is stilte.
Dat is misschien niet eens zo moeilijk te begrijpen. Heel wat vrouwen en mannen die vandaag op de werkvloer zitten, keken nog naar Tik Tak toen de feiten zich afspeelden. Blijkbaar herkennen ze zich niet in de situaties en gebeurtenissen.
Het kan ook niet anders of er moet iets zijn veranderd in de werkverhouding tussen vrouwen en mannen. Numeriek vooral, vrouwen maken de helft uit van alle werkkrachten en in sommige sectoren vormen ze een meerderheid. En de dresscode op de werkvloer getuigt niet bepaald van een grote angst om te worden lastig gevallen.
Dat brengt ons tot de psychologische werkelijkheid. Want, om Louis Paul Boon in zijn jaar te citeren ‘het gaat in het leven niet om wat is maar om wat ge voelt’, vrouwen gaan hun eigen erotiek niet uit de weg. Nu niet en vroeger ook niet.
Zinnelijkheid
Het is bijna zeventig jaar geleden dat een van de eerste vrouwelijke psychoanalytici, de Joods-Poolse Helene Deutsch, haar boek ‘The Psychology of Women’ publiceerde. Daarin beschrijft ze de tweestrijd tussen moederschap en zinnelijkheid die vrouwen gevangen houdt.
In de vrouwelijkheid zit voldoende pijn, menstruatie en kinderen baren, om maar twee dingen te noemen. Vrouwen kunnen of willen die gebeurtenissen niet uit de weg gaan. Deutsch schrijft hun daarom een zeker masochisme toe. Maar vrouwen compenseren dat masochisme door heel veel van zichzelf te houden, op een narcistische manier zelfs.
‘Since the sexual tendencies of woman are directed towards goals that are dangerous for the ego, the latter defends itself and strengthens its inner security by intensifying its self-love, which then manifests itself as narcissism. In its ‘harmonious’ interplay with masochism, this healthy narcissicm marks the erotic feminine type’.
Feministen namen Deutsch die gedachtegang kwalijk, alsof ze daarmee de onderwerping van vrouwen aan mannen zou goedpraten. Maar daarvoor was Deutsch zelf te strijdbaar, ze had haar eigen universitaire opleiding met moeite bevochten en heel haar leven wijdde ze aan psychoanalytisch werk en aan vrouwenemancipatie.
Het belang van de erotiek in de vrouwenpsychologie geeft aan dat de vergelijking van de seksuele intimidatie met het kindermisbruik niet op gaat. Een vrouw heeft haar eigen geladenheid, een kind is in het beste geval een onbeschreven blad.
Goede smaak
Het kan dus niet anders of ook op de werkvloer is een vleugje erotiek nooit weg. Dan is de vraag, hoe gaan mensen daarmee om?
In de oude BRT of Krantengroep De Standaard was de machosfeer te snijden. Heel wat mannen namen zichzelf meer dan ernstig en trokken een mistgordijn op rond hun tekorten, voornamelijk bestaand uit drankkegels en sigarettenrook. Het vergde heel wat energie en vakkundigheid van vrouwen om erin door te dringen. En dat het soms mis ging, hoorde bij de ongeschreven regels van het huis.
Sommige mensen vinden dat zonde om boete vraagt en als mannen doorheen het dal van schaamte gaan, is dat ook het geval.
Maar de toekomst is belangrijker dan het verleden en de huidige situatie moet het zeker hebben van omgangsvormen waarin goede smaak de teneur is. ‘Beleefdheid is de olie die de vriendschappen – en bij uitbreiding de werkverhoudingen- smeert’, zei de Franse schrijfster Colette.
Zo hoeven vrouwen en mannen niet te vrezen dat een subtiel woordenspel doorslaat naar grofheid of handtastelijkheid en blijft er plaats voor een mogelijke lichtvoetige en onschuldige romance in vriendschappen en op de werkvloer.
[ad#ad3]