‘Zo gauw een vrouw een baby aan haar borst heeft, kun je het vergeten.’ Zo verklaarde een Amerikaanse en gereputeerde hedge fund trader het gebrek aan vrouwen in de financiële wereld. Paul Tudor Jones liet zich de ongelukkige uitspraak ontvallen tijdens een panelgesprek voor studenten van de University of Virginia.
[ad#ad1]
Recent gaf Joris Luyendijck, de Nederlandse journalist die in Londen een soort van antropologische studie van de haute finance maakt, een heel andere analyse in verband met het gebrek aan diversiteit in de sector. Tijdens de ontgroeningsperiode, of de opleiding als u wil, moeten mensen in de financiële wereld werkweken van honderd uren maken. Ze krijgen eindeloos repetitief werk te doen en kunnen uiteindelijk over niets anders meer praten dan over geldzaken.
Heel wat vrouwen bedanken daarvoor en haken af. En dus groeien ze ook niet door naar meer significante functies, stelt Luyendijck vast.
De Amerikaanse hedge fund trader Paul Tudor Jones ziet het dus helemaal anders.
‘Zo gauw een vrouw een baby aan haar borst heeft, mag je het vergeten. Het is trouwens een ervaring die mannen niet met vrouwen kunnen delen’, zo troostte Paul Tudor Jones het vrouwelijk deel van het publiek. Want dat ze niet dezelfde kans zouden maken als hun mannelijke collega’s, leek voor de hedge fund trader wel vast te staan.
‘Er zullen nooit zoveel goede vrouwelijke traders zijn als mannelijke. Niet omdat vrouwen niet bekwaam zouden zijn. Dat zijn ze zeker wel.’
Focus killer
Tudor Jones illustreerde zijn opvatting met een persoonlijke herinnering, die teruggaat tot diep in de twintigste eeuw, aan een vrouwelijke kennis van hem die elke belangstelling voor het zakenleven verloor zo gauw ze kinderen kreeg. Sindsdien zag hij steeds opnieuw hetzelfde gebeuren, kinderen zijn ‘focus-killers’, aldus Tudor Jones.
Gelukkig worden niet enkel vrouwen in het verdomhoekje gezet. Mannen die vanwege een scheiding emotioneel afgeleid zijn, worden evenmin in staat geacht om ’60 seconden na te denken en dan een rationele beslissing te nemen’, zo legde Tudor Jones uit.
De uitspraak heeft de financiële wereld en omstreken toch een beetje op stelten gezet en heel veel reacties uitgelokt.
De universiteit waar het panelgesprek plaats had, distantieerde zich uitvoerig van de opmerking. Een van de verstandigste reacties kwam wellicht van een succesvolle vrouwelijke trader die meldde dat zij en de meeste van haar collega’s hun schouders hebben opgehaald en gewoon doorgingen met werken.
Zo snel laten vrouwen zich dus niet ontmoedigen of afwijzen. Maar de meeste reacties zijn wel in een verontwaardigde tot woedende toon gezet. Zo meent gewezen Catalyst voorzitter Sheila Wellington dat je niet de hersenen van vijftig procent van de wereldbevolking kunt afschrijven zoals Tudor Jones doet.
Het nut van emotie
Een commentaar in de Huffington Post gaf te kennen dat Tudor Jones zijn romantische visie op borstvoeding dringend moest bijstellen. ‘Het is zoals het avondmaal op tafel zetten, iets wat mannen toch ook wel eens doen.’
De Huffington Post wijdde overigens een conferentie met experten aan de herdefiniëring van succes, waarbij men voorbij wil gaan aan een begrip dat door mannen is bedacht, met macht samenhangt en geen ruimte voor welzijn laat.
In The Atlantic greep Anne-Marie Slaughter terug naar een onderzoek van de neuroloog John Coates. Die kwam tot de bevinding dat vrouwen en mannen in gelijke mate risico willen nemen – een belangrijk aspect in de functie van trader – maar wel op een andere manier. Mannen laten zich leiden door de sensatie van het moment en willen toeslaan, zoals ze dat op een slagveld zouden doen. Vrouwen willen de zaak goed overdenken en daarna beslissen waardoor ze natuurlijk een stuk langzamer maar daarom niet minder competent presteren.
Bovendien stelde Slaughter vast dat Tudor Jones elke infiltratie van emoties wil uitsluiten. Maakt dat een mens niet gelijk aan een machine, vraagt ze zich af. En wat dan met de nuttige emoties als empathie en creativiteit?
Tenslotte commentarieerde Business Insider dat van vrouwen in de 21 ste eeuw nog steeds wordt verwacht dat ze alles doen, een huishouden samen houden en professioneel presteren. Voor mannen ligt dat anders. ‘Dat vrouwen thuis blijven voor de kinderen of voor een carrière gaan, is allebei prima, als het maar om de persoonlijke keuze van de vrouw gaat.’