dinsdag 19 april 2011 – (Marleen De Geest) – ,,Jonge journalistes leveren goed werk”, zegt Helen Thomas, allereerste vrouwelijke verslaggever vanuit het Witte Huis, ,,en ik zou willen geloven dat ze meer hart en invoelingsvermogen hebben dan mannen maar dat weet ik niet.” Wel zijn journalistes nodig om het mannelijk wereldbeeld van een door mannen gedomineerde pers bij te stellen, aldus diverse rapporten.
[ad#ad1]
Tal van jonge en goed opgeleide vrouwen stromen toe in de nieuwsmedia om er een loopbaan uit te bouwen. Toch blijven volgens diverse rapporten mannelijke medewerkers de sector en de berichtgeving domineren met een vertekend wereldbeeld voor gevolg.
De International Women Media Leaders Foundation (IWMLF) bestelde het ‘Global Report on Status of Women in News Media’ waarin vijfhonderd mediaorganisaties in zestig landen werden doorgelicht. De 75 media topvrouwen vergaderden recent in Washington over de resultaten.
Topfuncties in de media worden voor 73 procent door mannen bezet. Haast twee derde van alle reporters zijn mannen, 36 procent zijn vrouwen.
Als het gaat om senior professionelen, mensen die nieuws verzamelen, schrijven en uitgeven, rijden vrouwen met 41 procent de kloof langzaam dicht.
Uiteraard blinken sommige landen uit en het zal niemand verbazen dat dit voor Noorwegen het geval is. Het blad ‘Verdens Gang’ werd tot model uitgeroepen en de hoofdredactrice benadrukte het belang van de betrokkenheid van het management bij de problematiek. Bij dit blad werd een akkoord bereikt over de absoluut gelijke verdeling van de functies over vrouwen en mannen en over de strategie om dit te realiseren.
Vrouwen bekleden vaker beleidsfuncties in Noord-Europese en Oost-Europese landen. In Zuid-Afrika maken ze zelfs bijna tachtig procent uit, een verhouding die in schril contrast staat met de media in de rest van Afrika.
Er is wel degelijk sprake van een glazen plafond in zestien procent van de mediaorganisaties in Oost-Europese landen en in West-Europa is dit het geval voor maar liefst 69 procent van de mediabedrijven.
Gebrek aan rolmodellen
Al deze bevindingen lopen trouwens parallel met deze van het rapport van ‘The Global Monitoring Project’, een onderzoek waarvan de resultaten om de vijf jaar up to date worden gemaakt. De versie van 2010 stelt dat slechts 24 procent van het nieuws over vrouwen gaat. Mannen bepalen het beeld voor de meeste beroepsgroepen tenzij de berichtgeving studenten of thuiswerkers betreft.
Er worden wel steeds meer vrouwen geïnterviewd als het om ‘gewone’ mensen gaat, daarin maken vrouwen 44 procent van het totaal uit. Als experten om een mening wordt gevraagd, valt hun aandeel terug tot een vijfde.
Het aandeel van vrouwelijke reporters bedraagt wereldwijd 37 procent, een stagnatie in vergelijking met vijf jaar terug, dat komt door de terugval van vrouwelijke reporters voor de radio van 45 naar 37 procent.
Op de televisie gebeurt 52 procent van de verslaggeving door vrouwen tegen 45 procent op de radio.
Vrouwen dringen door in alle domeinen van het nieuws behalve wetenschappen en gezondheid. Wel is het zo dat mannen nog steeds voor 67 procent rapporteren over politiek en voor zestig procent over economie. Dat de sekse van de verslaggever belangrijk is blijkt uit het feit dat vrouwen meer vrouwennieuws brengen. Nu wordt in slechts dertien procent van de berichtgeving op vrouwen gefocust.
In 46 procent van de verhalen worden seksestereotypen bevestigd en in amper zes procent van de verslaggeving wordt eraan getornd.
Zelfde patroon op internet
Op het internet speelt zich precies hetzelfde af, met vrouwen in 23 procent van de berichtgeving langs dat kanaal. De verslaggeving komt er slechts voor 36 procent uit vrouwenhanden.
Ook de Britse studie van Echo Research ‘A Gendered press’ bevestigt nogmaals dat drie vierde van alle Britse journalisten mannen zijn en het economisch en politiek nieuws slechts in een derde van de gevallen door een vrouw wordt gebracht. Bij acht op de tien belangrijkste kranten in het Verenigd Koninkrijk werken dubbel zoveel mannen als vrouwen zodat de kans dat een vrouw een behoorlijke positie in de media bemachtigt klein is.
Alle rapporten zijn dus eensluidend. Vrouwen in de media hebben weinig rolmodellen die hen eraan herinneren dat ze kunnen slagen. Bovendien is de sector met dwingende deadlines weinig flexibel zodat het moeilijk is om een carrière met een gezin te combineren, een van de redenen waarom jonge vrouwen massaal instromen maar slechts moeizaam vooruitgang boeken of zelfs helemaal afhaken.
Helen Thomas, de allereerste vrouwelijke reporter vanuit het Witte Huis die 58 jaar lang over alle presidenten sinds Kennedy verslag uitbracht, heeft in haar lange loopbaan veel journalistes zien komen en gaan.
Bij het begin van de tweede wereldoorlog werkten er acht vrouwen voor UPI (United Press International). Van de persbond mochten ze geen lid worden omdat ze vrouw waren.
Na de oorlog werden de meeste vrouwen weer door mannelijke journalisten vervangen.
De tweede feministische golf van de jaren zeventig bracht veel verbetering. Vrouwen moeten het vak beoefenen maar of ze echt het verschil maken betwijfelt ze. ‘News is news’, glimlacht ze.
[ad#ad3]