De meeste vrouwen voelen de menstruatie wel aankomen maar van een echt dysforisch premenstrueel syndroom is sprake bij ernstige symptomen als slapeloosheid, heftige stemmingswisselingen en zelfs fysieke klachten. De American Psychiatric Association zou die voortaan en voor het eerst als een heuse psychiatrische aandoening erkennen.
[ad#ad1]
Zelfs voor de betrokken vrouwen is het moeilijk om greep op het verschijnsel te krijgen. Het premenstrueel syndroom kan wat intensiteit en symptomen betreft zoveel uiteenlopende vormen aannemen en tussen vrouwen onderling zo sterk verschillen dat het zich niet echt onder een noemer laat vatten. Bovendien is de lijn tussen normaal en niet normaal, zoals bij heel wat psychische condities, bijzonder smal.
Dat was wellicht de reden waarom psychiaters er tot nog toe hun handen af hadden gehouden, ze vonden de klachten te vaag en wilden voorkomen dat medicatie zou worden ingezet voor wat eigenlijk normaal bij een vrouwenleven hoort.
Daar komt nu verandering in, het huidig panel van de American Psychiatric Association (APA) besloot om de ernstige vorm, het dysforisch premenstrueel syndroom, als psychiatrische aandoening te erkennen.
De Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) waarvan de redactie van de vijfde editie nu wordt afgerond, zal het verschijnsel dus als ‘stoornis’ erkennen.
Niet genderblind
Opdat de diagnose kan worden gesteld moet een vrouw in de week voor de menstruatie minstens vijf van de elf mogelijke symptomen vertonen, die gaan van heftige stemmingswisselingen, snel geïrriteerd zijn, toenemend in conflict raken met anderen, depressieve gevoelens, lethargie en angststoornissen.
De symptomen moeten voldoende ernstig zijn en het normaal functioneren in werksituaties, op school, bij sociale activiteiten en relaties verhinderen.
Voorstanders van de opname van het dysforisch premenstrueel syndroom in de DSM menen dat vrouwen daardoor van een stigma verlost raken waarin algemeen wordt aangenomen dat iedere vrouw in de vruchtbare levensfase zowat een week per maand ‘wispelturig’ en onberekenbaar is. Het zou een adequate behandeling mogelijk maken en de inschakeling van antidepressiva verminderen, want die kunnen het verschijnsel verergeren. Psychiatrische aandoeningen moeten niet ‘genderblind’ worden behandeld, zo wordt gedacht.
Tegenstanders beseffen dat de DSM door de farmaceutische industrie wordt geïnspireerd en dat steeds meer verschijnselen die als normaal mogen worden beschouwd toch als psychiatrische aandoening worden erkend om zo het gebruik van psychofarmaca op te drijven. Tot nog toe tekenden reeds 13 500 mensen de petitie tegen de verandering.
De vijfde editie van de DSM gaat in december naar de drukkerij om begin volgend jaar te verschijnen.
[ad#ad3]