donderdag 14 oktober 2010 – (Marleen De Geest) – De eeuwige zelfkritiek van vrouwen zou wel eens verband kunnen houden met de houding van hun moeders. Moeders hebben de neiging om streng te zijn voor hun dochtertjes terwijl ze tekortkomingen van zoontjes met de mantel der liefde bedekken, zo blijkt uit onderzoek van de Britse site Mumsnet. Van die discriminerende ervaring kunnen vrouwen maar heel moeizaam loskomen.
[ad#ad1]
Mama’s geven toe kritischer te zijn voor dochters dan voor zonen. Mumsnet, de site voor ouderschap in het Verenigd Koninkrijk, ondervroeg 2.672 moeders en een op twee van hen bekende een sterkere band met de zonen dan met de dochters te voelen.
Bovendien zijn moeders geneigd om de persoonlijkheid van hun zonen als positief in te schatten en te benoemen. Kleine meisjes worden al snel als lastig, tegendraads en querulant omschreven terwijl jongetjes brutaal maar lief en grappig worden genoemd.
Ruim een op vijf moeders geeft toe fouten van zonen door de vingers te zien en dochters voor diezelfde tekortkomingen te berispen. Toch vindt een op twee moeders het verkeerd om dochters en zonen anders te behandelen.
Deze trend is dan ook lang niet onschuldig, stellen psychologen als commentaar bij de bevindingen. Vanwege de houding van de moeder ontwikkelen dochters een vorm van zelfkritiek waar ze vaak een leven lang onder lijden.
Als mannen veel milder zijn voor zichzelf en niet zo zwaar aan hun fouten tillen, is dit misschien wel terug te voeren tot de toegeeflijkheid van de kant van hun moeder.
‘Meer van hetzelfde’
Het is aan moeders om de genderpatronen te doorbreken en ook meisjes meer bemoedigend toe te spreken, het zou hun kansen aanzienlijk vergroten. Het is met name zo dat moeders ten aanzien van zonen de verwachtingen meer open houden. Meisjes behandelen ze dan weer precies zoals ze met zichzelf omgaan en dat is meestal heel streng. Dochters leren al snel hoe ze pijn en verdriet moeten verbijten. Dat is ook wat moeders van hun moeders te horen kregen, zo blijft de cirkel gesloten.
De psychoanalytische verklaring voor de ongelijke behandeling van zonen en dochters ligt erin dat moeders hun dochters als ‘meer van hetzelfde’ ervaren. Ze weten, of menen te weten, wat hun dochters in huis hebben en aankunnen. Daar durven ze dan ook aanspraak op te maken. Zonen vormen een meer onbekend terrein waarop ze zich niet zomaar durven te wagen.
Wellicht zou het een goed begin zijn wanneer moeders de eigenheid van hun dochters accepteerden en beseften dat ze anders zijn dan zijzelf en dus ook hun eigen weg mogen gaan, bevrijd van de kritische blik van mama.
Bron: BBC news
[ad#ad3]